Rozdział XX

Ostatniego dnia pobytu na Hawajach poszliśmy ze Slashem i Duffem na plażę. Na szczęście nie mieliśmy żadnych prób więc mogliśmy się rozkoszować piękną pogodą. Zdziwiło nas, że po pół godzinnym leżeniu nikt do nas nie podszedł. Nie tęskniliśmy za sławą i za rozdawaniem autografów jednak byliśmy nieco zdziwieni faktem, że tyle tu ludzi a nas jeszcze nikt nie zauważył. Dopiero jak podniosłem głowę zobaczyłem naszą kochaną wiewiórę Axla, Który był wręcz otoczony wianuszkiem fanów. Widzieliśmy, że przemieszcza się w naszym kierunku więc postanowiliśmy do niego podejść.
- Co jest? – zapytał Saul, a ja i Duff stanęliśmy za wokalistą. Rudy jak tylko nas zobaczył uśmiechnął się i zaczęliśmy wracać do hotelu.
- Posłuchajcie dziś są urodziny Amy, chciałbym byśmy zagrali dla niej prywatny koncert, Izzy i Steven już się zgodzili. Teraz wszystko zależy od was. Ta mała nas ubóstwia i sądzę, że to by był najlepszy prezent jaki moglibyśmy jej dać. Więc co wy na to? – zapytał. Zdziwiło nas to, że rudy chce coś zrobić sam z siebie.
- No dobrze powiedz nam dokładnie o co chodzi. Chcesz zaimponować Kirsten czy też przekonać ją, ze będziesz dobrym ojcem dla jej córeczki? – zapytałem gdy doszliśmy już do naszego pokoju.
- I to i to. Wiecie napisałem list do Erin, że z nią zrywam. Wiem, ze to dziwne nawet jak na mnie ale chcę być z Kirsten. Obiecuję wam, że to tylko ten jeden raz. Proszę, zrobicie to dla mnie? – zapytał a my popatrzyliśmy po sobie.
- Dobrze Axl zrobimy to i możesz być pewny, że Amy długo tych urodzin nie zapomni. – powiedział Saul i wyszczerzył swoje ząbki w uśmiechu.
- Dzięki chłopaki. Więc za trzy godziny mamy próbę, a teraz możecie wracać i poleniuchować. – powiedział Rudy i wyszedł z naszego pokoju. Duff, ja i Saul staliśmy jak wryci przez dobre piętnaście minut i pewnie stalibyśmy dłużej gdyby nie fakt, że do pokoju wszedł równie zaszokowany Izzy.
- Chłopaki czy was też dziwi zachowanie Rose’a? – zapytał patrząc na nas. My tylko skinęliśmy głowami a ja położyłem się na łóżku. Nie brałem tabletek już drugi dzień ale wiedziałem, że dziś bez nich nie dam rady. Chłopaki dyskutowali jaki prezent kupić Amy a ja zasnąłem. Obudziło mnie brutalne potrząsanie za bark.
- Hudson wstawaj. Mamy próbę zapomniałeś? – wrzeszczał Axl stojąc nade mną. Widać było, że był wściekły choć tak naprawdę nie wiedziałem na co.
- Dobrze, już dobrze ruda wiewióro. – powiedziałem sennie i przetarłem oczy. Wstałem, wziąłem swoje ciuchy sceniczne i gitary oraz pastylki bez których o żadnym graniu nie mogło być mowy. Rose poganiał mnie na każdym kroku a gdy byliśmy już w windzie klął na czym świat stoi sądząc, że jedzie za wolno. Gdy wreszcie zeszliśmy do hotelowego baru, gdzie panował wszechobecny róż aż mnie zemdliło. Spojrzałem błagalnie na chłopaków i wszedłem na scenę. Zagraliśmy parę utworów i gdy nadszedł czas występu czekaliśmy na honorowych gości. Po jakimś czasie zeszli do nas chłopaki z Motley poinformować, że Amy już idzie. Stanęliśmy na scenie i czekaliśmy aż mała jubilatka wejdzie. Axl specjalnie dla dziewczynki przygotował rockową wersję sto lat, którą piłował nas przez pół godziny i gdy tylko Amy weszła do baru zaczęliśmy grać. Dziewczynka była urzeczona tym, że zespół, który ubóstwiała teraz gra na jej urodzinach. Piszczała i skakała przy scenie a jej mama wpatrywała się w Axla z uznaniem. Graliśmy równo do dwudziestej trzeciej i gdy impreza się skończyła poszliśmy spać. Mnie Saul musiał zanieść do łóżka bo z bólu nie mogłem postawić ani jednego kroku i powiedział, że jeśli nie będę uważał, to nasza babcia będzie się o nas jutro bardzo martwić. Położył mnie do łóżka a potem z chłopakami szybko się spakowali oraz przygotowali wszystko do rannej pobudki. O piątej rano ktoś zapukał do naszych drzwi. Do pokoju weszła młoda kobieta i kładąc palec na ustach podeszła do mnie i delikatnie zdjęła usztywnienie z ręki.
- Co pani robi? – zapytał Saul, który obudził się tuż przed budzikiem.
- Spokojnie jestem lekarzem, pan Rose mnie wezwał by sprawdzić jak zrasta się ręka pańskiego brata i by się dowiedzieć jak wielkie są obrażenia, które ona doznała. – powiedziała kobieta i patrząc na dokumentację medyczna kiwała z uznaniem głową.
- Pański brat jest bardzo silny jeśli z takim złamaniem może grać. Jadę z panami do Anglii by dalej kontynuować jego leczenie. A teraz proszę pozwolić mu jeszcze spać. Powiedziałam panu Rose’owi, że pański brat oraz pan pojawią się na lotnisku przed samym samolotem. Czy jeszcze ktoś ma z nami dojechać? – zapytała kobieta. Saul wskazał zarówno na Duff’a jak i na Izzy’ego i sam poszedł się jeszcze położyć. Jednak nie spaliśmy za długo bo po piętnastu minutach do drzwi zaczął walić Axl.
- Wstawać mamy samolot za trzy godziny, musimy dojechać na lotnisko. – wrzeszczał i spojrzał na panią doktor. Nie powiedział słowa  wyszedł z pokoju. Zeszliśmy jako pierwsi i oddaliśmy klucze. Oczywiście spakowaliśmy nasze walizki do autokaru i czekając na Rose’a i resztę ekipy gadaliśmy między sobą. Gdy na schodach wreszcie Kirsten, Amy, Rose i chłopaki z Motley Crue odetchnęliśmy z ulgą. Pani doktor powiedziała całej ekipie, że zostaje bo moja ręka jeszcze wymaga leczenia. O dziwo nikt nie zaprotestował, a Axl się tylko uśmiechnął. Gdy wreszcie wsiedliśmy do samolotu do Anglii nie mogłem zasnąć. Chciałem już zobaczyć babcię oraz naszą z Saulem ojczyznę, z której tak niedawno musieliśmy uciekać.