Rozdział XXII

Babcia tuliła nas do siebie a reszta ekipy się tylko przyglądała. Nie powiedzieli nic nawet kiedy podeszła do nas Alicia.
- Babciu już dobrze jesteśmy tutaj i nie musisz się o nas bać. Jakoś sobie ułożyliśmy nasze życie na uchodźctwie. Wiem, że powinniśmy być przy tobie ale chyba rozumiesz, że to na dłuższą metę by się nie sprawdziło i prędzej czy później któryś z nas by ucierpiał. Ale teraz będziemy tutaj przez te parę dni choć razem, a potem pomyślimy, może prowadzimy ciebie do Stanów oczywiście z całym dobytkiem. – powiedział Saul i mocno objął starszą kobietę. Ja czekałem na swoją kolej i kiedy nadeszła przykucnąłem i długo, bez słowa wpatrywałem się w jej oczy.
- Ty też się nic nie zmieniłaś babciu. – powiedziałem i ze łzami w oczach wytlałem się w jej ramiona. W tym samym czasie Saul podszedł do Alicii.
- Wiem, że zostawiliśmy cię razem z naszą babcią i podejrzewam, że ułożyłaś sobie już życie jednak wiedz, że zawsze będziesz naszą przyjaciółką i jeśli jeszcze kiedyś przyjedziemy do Anglii będziemy mieli dla ciebie szczególne względy. Na koncercie jesteście naszymi specjalnymi gośćmi i chciałbym byście obydwie pyłu z nami podczas tych kilku występów w Anglii. – powiedział a potem odwrócił się do chłopaków z groźną miną.
- Nikt z was nie ma prawa tknąć tej dziewczyny, zrozumiano? – zapytał a cała ósemka pokiwała twierdząco głową. Saul podszedł do mnie i położył mi rękę na ramieniu.
- Już dobrze bracie. – powiedział, a potem spojrzał na Kirsten. – Powiedz nam, że nie musimy się dziś pojawiać na żadnych wywiadach. Chcielibyśmy choć trochę czasu spędzić z dwoma osobami, które są jak do tej pory najważniejsze w naszym życiu.
- Chłopcy rozumiem i dziś macie wolne do osiemnastej. Wiecie musimy później zrobić próbę w klubie a potem macie występ. Więc jeśli chcecie możecie się zakwaterować w pokojach i macie spokój. Ja też musze pozałatwiać parę spraw, Axl pojedziesz ze mną. – powiedziała i wsiadła do drugiego samochodu, który właśnie wjechał na płytę lotniska. Wszyscy odetchnęliśmy z ulgą. Wsiedliśmy więc do czekającej na nas limuzyny i pojechaliśmy do hotelu.
- Babciu to są nasi nowi koledzy. Tacy sami wariaci jak my więc mam nadzieję, że i ty ich polubisz. Może sami powiecie coś o sobie chłopaki? – zaproponowałem i spojrzałem na Izzy’ego.
- No dobrze. Nie wiem co tak naprawdę o sobie powiedzieć. Może zacznę od tego, że mam ja imię Jeff Isbell ale wszyscy mówią do mnie Izzy Stardlin. Pochodzę z Lafayette, tak samo jak ten rudzielec, który pojechał z naszą managerską i jej córeczką. Gram na gitarze rytmicznej w tym zespole. – powiedział a potem dodał. – Bardzo mi miło panią poznać. – po czym wziął rękę naszej babci i ją pocałował jak prawdziwy gentelman. Zanim nasza babcia zdążyła cokolwiek powiedzieć do odpowiedzi wyrwał się Steven.
- A ja jestem Steven Adler, jako pierwszy poznałem pani wnuków. To spoko chłopaki choć czasem za bardzo wycofani. Pochodzę z Los Angeles, gdzie moi rodzice prowadzą hotel, w którym zatrzymali się pan wnukowie. W zespole robię największy hałas bo walę w gary i jestem największym wesołkiem z ich wszystkich. Miło panią poznać. – powiedział i zamiast zrobić to samo co Izzy zaczął machać ręką naszej babci tak energicznie, że w końcu musieliśmy go powstrzymać.
- Mi również jest bardzo miło poznać zarówno ciebie Izzy jak i ciebie Steven. Widać, że jesteście dość wybuchową mieszanką charakterów i pochodzicie z różnych części Stanów Zjednoczonych. Mam tylko jedną prośbę. Z tego względu, że nie jestem już młódką proszę nie witajcie się ze mną tak spontanicznie  jak uczynił to wasz kolego Steven. A teraz słucham dalszych prezentacji. – powiedziała nasza babcia i gdy tylko skończyła wszyscy parsknęliśmy śmiechem, a Steven się lekko zmieszał.
- Przepraszam. -  wybąkał lecz zaraz wrócił mu dobry nastrój widząc, że nasza babcia nie jest na niego zła.
- To i ja powiem parę słów o sobie. Jestem Michael Mckagan, jednak nikt w zespole nie zwraca się do mnie po imieniu tylko używają mojej ksywki jaką jest Duff. Pochodzę z Indiany i tam się wychowałem. Potem przyjechałem do Los Angeles i tak poznałem pani wnuków. Gran na gitarze basowej. To chyba tyle. No i oczywiście bardzo miło mi panią poznać. – powiedział Duff i uścisnął rękę naszej babci. Oczywiście nie tak jak się zawsze witał z nami. Tym razem zrobił to bardzo delikatnie. Nasza babcia popatrzyła na wielkiego blondyna i uśmiechnęła się  do niego.
- Mi również miło ciebie poznać Duff. – powiedziała i spojrzała na chłopaków z Motley Crue. – A panowie skąd znają moich wnuków, bo jak wnioskuję nie są panowie z ich zespołu. – dodała i czekała na wyjaśnienia przebiegając po nich wzrokiem.
- Mam pani rację. – powiedział Nikki by po chwili kontynuować. – Jesteśmy innym zespołem i mamy wspólną trasę z pani wnukami. Poznaliśmy się na pewnej imprezie w klubie Rainbow w Los Angeles. Mam nadzieję, że pozwoli pani, że sam dokonam prezentacji chłopaków. – dodał Nikki i czekał wyraźnie na zgodę naszej babci.
- Oczywiście proszę pana. – powiedziała starsza kobieta i zwróciła swój wzrok na Nikkiego.
- No to ja może zacznę od przedstawienia chłopaków a potem powiem coś o sobie. Ten mocno wytatuowany blondyn to nasz wokalista. Pochodzi z Kalifornii a dokładnie z Hollywood. Następnie mamy naszego gitarzystę. Pochodzi on z Terre Haute w Indianie, a jego właściwe imię i nazwisko brzmi Robert Alan Deal. Jednak nikt do niego tak nie mówi. Wszyscy mówimy do niego Mick ponieważ takie imię przyjął wstępując do zespołu, a na nazwisko ma Mars. Kolejny czarnowłosy mężczyzna  o trochę egzotycznej urodzie to nasz perkusista Tommy Lee. On natomiast jako pochodzi z Grecji a urodził się w Atenach. To moi koledzy z zespołu. Ja mam na imię Frank Carlton Serafino Ferrana, choć nikt tak do mnie nie mówi. Moi koledzy jak i pani wnukowie zwracają się do mnie Nikki Sixx. Urodziłem się w San Jose i w zespole gram na gitarze basowej. Również bardzo miło nam panią poznać. – powiedział Nikki kończąc tą prezentacje potem każdy z chłopaków przywitał się z naszą babcią przez uściśnięcie ręki.
- Mnie również miło poznać panów. Jak już wiecie jestem babcią tych oto dwóch urwisów, mam na imię Maia a na nazwisko Hudson. Cieszę się, że dane mi było panów poznać. Mam nadzieję, ze przed występem spotkam jeszcze waszego wokalistę, znaczy tego Axla, czy jak mu tam. Jak już wiecie mieszkam w Anglii i tu się też urodziłam. To chyba tyle o mnie. – powiedziała i spojrzała na Alicię, która siedziała między mną a Saulem.
- Mi również miło poznać wszystkich pamów. Mam na imię Alicia Thyme. Również urodziłam się w Anglii i miałam okazję poznać Saula i Reno jeszcze w szkole, do której chodziliśmy razem. Potem to ja ich ocaliłam przez linczem. I to chyba wszystko. – powiedziała dziewczyna gdy już dojechaliśmy do hotelu. Oczywiście jak zwykle fani w jakiś cudowny sposób wiedzieli gdzie mamy mieszkać i znów ciężko było nam się przebić do drzwi wejściowych i gdy już to zrobiliśmy ochrona hotelu zamknęła drzwi by dać się nam w spokoju zameldować i pójść do swoich pokoi. Okazało się, że mamy pokoje obok siebie. I tak w apartamencie sześcioosobowym mieszkaliśmy ja, Saul, Izzy, Duff oraz nasza babcia i Alicia, w kolejnym apartamencie mieszkali chłopaki z Motley a w kolejnym Steven, Axl, Kirsten i jej córeczka. Gdy już rozlokowaliśmy się w pokojach i odświeżyliśmy po podróży usiedliśmy wszyscy w salonie, a babcia i Alicia zaparzyły nam herbatę i pokroiły babciną szarlotkę.
- Chłopcy nadal nie mogę uwierzyć, że was tu widzę. Nawet ni Iwecie jak bardzo jestem szczęśliwa. – powiedziała kobieta i jeszcze raz nas uścisnęła. Jednak potem popatrzyła na nas ze smutkiem.
- Babciu powiedz co się stało? – zapytaliśmy widząc, że coś jest nie tak. Nastała długa cisza, w której atmosfera trochę zgęstniała.
- Bo widzicie chłopcy, mój domek na wsi został przejęty ale cały mój dobytek Alicia zgodziła się przechować w swoim domku letniskowym. Jej rodzicie powiedzieli, że do ukończenia osiemnastu lat może z nimi mieszkać ale potem ma się wyprowadzić. Na szczęście jej babcia, ta pani sędzia, która prowadziła waszą rozprawę dowiedziała się o tym i zabrała i mnie i Alicię do siebie, a żeby było śmieszniej wydziedziczyła swojego syna i przepisała cały swój majątek na wnuczkę. Mieszkamy teraz w posiadłości babci Alicii pod Londynem. Oczywiście bardzo byśmy chciały byście choć jeden dzień mogli tam z nami spędzić i oczywiście babcia zaprosiła cały zespół. – powiedziała Maia a Saulowi i mnie zbielały kostki. Nie sądziliśmy, że ta sprawa zajdzie aż tak daleko.
- Babciu, Alicio przykro nam, że z naszego powodu stało się to co się stało jednak teraz się cieszymy, że jesteście tu z nami. Oczywiście chętnie odwiedzimy babcię Alicii. – powiedzieliśmy. Potem nałożyliśmy sobie szarlotki i zaczęliśmy wspominać stare czasy.
- Chłopcy – zaczęła nasza babcia. – Pewnie chcielibyście wiedzieć dlaczego zostaliście porzuceni przez rodziców. Widzicie wtedy byście tego nie zrozumieli. Wasi rodzice mieli kłopoty finansowe a i wt jako mali chłopcy jak to mówili daliście im się już we znaki, choć jakoś w to nie mogę uwierzyć. Znam was bardzo dobrze i mimo wszystko nie wierzę byście mogli dać się waszym rodzicom aż tak we znaki. Nie rozumiem tylko dlaczego się od was odcięli i nawet gdy już odbili się od dna po was nie wrócili. – powiedziała nasza babcia, a my otworzyliśmy szeroko usta ze zdziwienia.
- Babciu, kochana my również tego nie wiemy ale wiesz co, jesteśmy szczęśliwi, że to waśnie ty nas wychowałaś. – powiedzieliśmy i znów wpadliśmy sobie w objęcia.