Rozdział IX

Gdy weszliśmy do studia zatkało nas. Tyle specjalistycznego sprzętu nie widzieliśmy na żadnych koncertach. Jednak my chcieliśmy brzmieć tak by można było to odtworzyć nie używając playbacku i tony sprzętu. Dla mnie i dla brata gra na gitarze była ucieczką, odskocznią od tego co się stało w dzieciństwie. Grając zapominaliśmy o odrzuceniu. Przez chwilkę nie wiedzieliśmy co mamy robić. Choć znaliśmy nasze wzmacniacze to, to co tutaj widzieliśmy w żaden sposób ich nie przypominało. Pomieszczenie dzieliło się na dwie części. W jednej z nich w wygłuszonym pomieszczeniu, za pancerną szybą siedziało dwóch mężczyzn przy konsoli obsługującej całe nagranie. W drugiej jego części znajdowało się sześć statywów z mikrofonami, parę mikrofonów zwisało z sufitu. Staliśmy w tym miejscu i nie mogliśmy się nadziwić. Było to dla nas nowe a nawet całkiem nowe doświadczenie. Nie wiedzieliśmy jak to się dalej potoczy ale jedno było pewne. Będziemy nabierać coraz więcej doświadczenia. Po dłuższej chwili jeden z mężczyzn wstał od konsolety i spojrzał na nas. Po czym puknął w ramię swojego towarzysza.
- Witam w Geffen Records. Jesteście w studiu, które jest jednym z najlepiej wyposażonych i jednym z najbardziej znanych w kraju. Ja nazywam się Tim a to jest Richard. Obaj będziemy wam pomagać i zarazem będziemy waszymi technicznymi. Jednak zanim przystąpimy to pracy podam wam kilka zasad według których będziemy pracować. Po pierwsze nagrania zaczynają się codziennie o dziesiątej ta zasada jest święta i proszę jej przestrzegać. Po drugie na nagrania nie przychodzicie po to by się pobawić ale po to by pracować więc proszę o profesjonalizm i zaangażowanie. Po trzecie wszystko co nagracie będzie przechodziło przez konsolę i po każdym nagraniu będziemy to wspólnie przesłuchiwać i gdy coś trzeba będzie poprawić będziemy to robić na bieżąco. Po czwarte cały sprzęt jaki będziecie używać jest własnością wytwórni i może zostać wypożyczony na koncerty tylko za zgodą naszego szefa. I po piąte wreszcie do każdego z was podchodzimy indywidualnie, bo każdy z was wie jak chce brzmieć a już nasza w tym głowa jak to brzmienie uzyskać. Sprzęt do nagrań będziemy dopasowywali do każdego z was osobno. Czy to co mówię do tej pory jest jasne? – zapytał Tim kończąc tą przydługą jak dla nas tyradę. Skinęliśmy głowami, że rozumiemy a Richard i Tim uśmiechnęli się widząc, że się zgadzamy. Po czym Richard wskazał na mnie i na brata i zaprowadził nas do pomieszczenia pełnego wzmacniaczy, pedałów i całej masy innych polepszaczy dźwięków. Zaczął nam opowiadać co możemy uzyskać dzięki poszczególnym elementom a my kiwaliśmy głowami choć i tak nie rozumieliśmy połowy z tego co Richard do nas mówi.
- No więc panowie do pracy. Musimy jeszcze dzisiaj znaleźć najlepsze brzmienie dla waszych gitar by zacząć już dziś coś nagrywać.  – powiedział i zaczęła się harówka. Przez około cztery godziny szukaliśmy tego wymarzonego przez nas brzmienia. Miało być ono subtelne ale i drapieżne lekko przybrudzone ale bez fałszów. Co chwila zmienialiśmy ustawienia wzmacniaczy i pedałów by wreszcie znaleźć to co chcieliśmy uzyskać. Nie było to nic wielkiego. Ani ja ani Saul nie chcieliśmy wielkiego efekciarstwa na scenie. Chcieliśmy się bawić samym dźwiękiem i tym co kochamy robić. Gdy wreszcie znaleźliśmy to o co nam chodziło przedramię rwało mnie niemiłosiernie a jeszcze mieliśmy mieć cały dzień nagrań. Saul spojrzał się krytycznie na moją rękę ale zbyłem go machnięciem ręki.  Reszta towarzystwa też była już gotowa do nagrania. No i zaczęło się. Na początek poleciało WTTJ. Axl za każdym razem chciał coś zmieniać bo nic mu się nie podobało. Oczywiście my za każdym razem graliśmy tak samo a nawet z jeszcze większym zaangażowaniem. Cały dzień poświęciliśmy jednej piosence zanim Axl stwierdził, że jest świetnie i czy nie mogliśmy tak zagrać na samym początku. Gdy przeszliśmy do kolejnej kompozycji czas pracy minął a Axl nadal miał wiele uwag do jej pierwotnej wersji. Gdy zmęczeni wracaliśmy do domu po ciężkim dniu pracy Axl patrzył na mnie i na Saula. Obaj przysypialiśmy w samochodzie. Dopiero jak dojechaliśmy do domu Williama oznajmił nam, że za dwa dni mamy kolejny koncert w Rainbow i oczekuje od nas pełnej gotowości do zagrania. Skinęliśmy głowami choć nie wiedziałem jak to do końca będzie z moją ręką po tak intensywnych nagraniach jakie były dzisiaj. Trzymałem rękę w ortezie, która została zrobiona specjalnie dla mnie i na wymiary mojej ręki. Gdy tylko weszliśmy do pokoju padliśmy jak muchy. Steven, Axl i Duff o czymś jeszcze zażarcie dyskutowali ale mnie ani Saula to nie obchodziło. Musieliśmy zregenerować siły na kolejny dzień nagrań.